November
Max en zijn echtgenote op 4 mei 2019 op Ereveld Loenen (Bron: M. Wolff)
Rudi Hemmes (*1923), Karel Zwart (*1926), Frans van der Meeren (*1925) en Max Wolff (*1926) zijn de laatste jaren de vaste gasten bij de herdenkingen, waarbij de Prinses Irene Brigade betrokken is.
In Vrij, een speciale uitgave van het NIMH, stond begin dit jaar een uitgebreid artikel van Erwin van Loo over Max Wolff. Het is met toestemming opgenomen in de Vaandeldrager van september 2019. Klik hier voor dit artikel. (zie blz. 16 tm. 23) Op verzoek van de webmaster geeft Max nog een toelichting hoe hij via de Irenebrigade bij de Royal Engineers terecht kwam:
Max Wolff in Engels tenue in Brussel, september 1944 (Bron: M. Wolff)
"Toen ik uiteindelijk eind juli 1944 in Wrottesleypark Wolverhampton arriveerde, moest ik mij melden bij de Expeditionaire Macht. Na een uitgebreide screening werd ik organiek ingedeeld bij de Prinses Irene Brigade. De Brigade lag toe al aan de Engelse kust voor overbrenging naar Normandië, hetgeen op ca. 8 augustus plaats vond. Tijdens de screening en intake zag men dat mijn moeders taal Frans was en ik ook behoorlijk Engels en Duits sprak.
Er was groot gebrek aan tolken en zodoende werd besloten dat ik als zodanig gedetacheerd zou worden. Eerst bij een verkenningsdetachement van de Royal Engineers en wel 106 TSD en het 954 Pioneer Corps. Na een korte primary training (voornamelijk wapenbeheersing) vertrok ik op 15 augustus 1944 naar Normandië.
In november 1944 volgde de overplaatsing naar het 627th Royal Artillery Regiment.
In het interview van Erwin van Loo lees je in grote lijnen mijn verhaal, als vluchteling en na juli 1944 als oorlogsvrijwilliger.
Begin 1949 keerde ik na vier jaren van vervolging, onderduik en vlucht en ruim 4 jaar diensttijd in het leger, weer terug in de burgermaatschappij.
Jaren later kwam het mede door het Veteraneninstituut het contact met het Regiment Fuseliers weer tot stand."
Ook in het NRC stond in september een interessante artikel over Max Wolff. Klik hier voor dit artikel.
5 november was het 75 jaar geleden dat het stadhuis van Heusden door de Duitsers werd opgeblazen. Hierbij kwamen 134 burgers om het leven die schuilden in de raadhuiskelders. Max, die als tolk deel uitmaakte van het 627th Royal Artillery Regiment, werd enkele dagen na dit drama daar gestationeerd en was zeer nauw betrokken bij het bergen en begraven van alle slachtoffers. Klik hier voor de indrukwekkende videofilm Naast het graf, die daarover is gemaakt.
Oktober
Herdenking Oirschot
Op 24 oktober werd in Oirschot en Spoordonk de 75-jarige bevrijding herdacht. De avond tevoren had een team Bali-runners het bevrijdingsvuur opgehaald in Wageningen. Met brandende fakkels hadden zij ’s nachts hardgelopen en zo het vuur naar Oirschot gebracht.
Bij het bevrijdingsmonument in Oirschot. Op de achtergrond het detachement van 30 Natresbat van 13 Lichte Brigade. (foto: R. van de Velde)
Om half acht startte een waardige avondceremonie bij het bevrijdingsmonument aan de Bestseweg. De scouting, (jeugd)brandweer en gilden stonden in een grote kring, met daarachter enkele honderden belangstellenden. De legerplaats Oirschot werd vertegenwoordigd door een detachement van 30 Natresbat van 13 Lichte Brigade.
Onder de speciale genodigden was ook een delegatie van VOSKNBPI, in de personen van Rudi Hemmes en Frans van der Meeren. Diep respect dat zij nog immer acte de précense kunnen geven.
Na een kort welkomstwoord door de ceremoniemeester werd eerst door een basisschoolleerling de vuurschaal ontstoken met het bevrijdingsvuur. Daarna lazen twee kinderen op mooie wijze twee gedichten voor. Een goed speechende Burgemeester Judith Keijzers onderstreepte vervolgens het belang van vrijheid: ,,Vrijheid verwondert, vrijheid verbindt en vrijheid geef je door. Blijf de oorlogsverhalen doorvertellen, blijf de omgekomen mensen herdenken.”
Hierna volgde de kransleggingen. De eerste door de burgemeester samen met Rudi namens de VOSKNBPI en de tweede door de vice-voorzitter van de Vereniging oud-militairen Oirschot (VOMO) samen met de jeugdburgemeester.
Na de Last Post, een minuut stilte en het gezongen Wilhelmus speelde de fanfare Flower of Scotland, als ode aan de Schotse bevrijders. Vervolgens legden de jonge leden van de scouting 75 bloemen.
Frans en Rudi op het Marktplein in Oirschot (foto: R. van de Velde)
Daarna gingen de meeste toeschouwers in defilé naar het centrum, met voorop oude legervoertuigen met daarin de speciale genodigden.
Bij het oude stadhuis werd de ceremonie afgesloten met een indrukwekkende vaandelshow en zangeres Myrthe vertolkte op een prachtige wijze Vera Lynn’s We’ll meet again. De Burgemeester had het laatste woord en bedankte de belangstellenden, de genodigden en alle vrijwilligers die dit alles hadden mogelijk gemaakt. Een viertal trompettisten zetten vanuit de nabijgelegen kerktoren die woorden extra kracht bij.
De indrukwekkende avond werd afgesloten met een drankje in de Harmoniezaal.
September
Wat een geweldige eer voor Rudi Hemmes, onze voorzitter van de Vereniging Oud-Strijders Prinses Irene Brigade, als je door onze koning aan het slot van de troonrede expliciet wordt genoemd:
"Een 96-jarige oud-Engelandvaarder, die als lid van de Prinses Irene Brigade deelnam aan de bevrijding van ons land, zei laatst het volgende: ‘Ik voel me verantwoordelijk om door te geven aan jongere generaties dat je in verzet moet komen als het nodig is.’ Het zijn de woorden van Rudi Hemmes. Als jonge man maakte deze held met gevaar voor eigen leven een keuze voor de toekomst van ons land. En nu, 75 jaar later, is het nog altijd de toekomst die hem drijft. Dat is niet alleen inspirerend – het is een opdracht aan ons allen. Op u, leden van de Staten-Generaal, rust daarbij een speciale verantwoordelijkheid. U mag zich in uw werk gesteund weten door het besef dat velen u wijsheid toewensen en met mij om kracht en Gods zegen voor u bidden."
Op bijgaande foto uit 2007 zie je Rudi die een speech houdt bij de onthulling van een plaquette van twee van zijn omgekomen collega's in Boven-Leeuwen. (foto: R. van de Velde)
Augustus
Op 30 januari van dit jaar werd nog uitgebreid de 100-ste verjaardag van de vitale Huub Trienekens gevierd. (zie hieronder) Op 23 augustus overleed hij toch nog onverwacht in zijn woning in Breda. Nu is Frans van der Meeren het laatste Brabantse nog levende lid van de Prinses Irene Brigade.
Klik hier voor een uitgebreid interview met hem door journalist Romain van Damme van De Stem in 2004.
Februari
In juni 1994 was het vijftig jaar geleden dat er een herdenking van D-day plaatsvond in Normandië. Aan deze herdenking nam mijn vader ook deel namens de Irene Brigade, omdat hij zelf vijftig jaar geleden daar geland was.
Bij terugkomst vertelde mijn vader emotioneel wat het hem allemaal had gedaan. Vijftig jaar later. Hij vertelde nooit over de oorlog, maar vanaf dat moment werd hij er opener over.
Graag had hij weer willen deelnemen in 2004 aan de zestigjarige herdenking, maar door ziekte was dat niet mogelijk. In februari 2005 is mijn vader overleden en in 2006 ben ik voor het eerst naar Normandië gegaan tijdens D-day. Naar het strand in Arromanches, waarover hij had verteld dat hij daar was geland en naar andere plaatsen, zoals Pont Audemer.
Bij eb heb ik vervolgens wat zand meegenomen, dat een dierbaar plaatsje heeft gekregen in mijn huis. Dit zand symboliseert voor mij de betekenis van vrijheid. Zand uit de 'eeuwigheid', want zo zie ik strand.
Januari
Tekst en foto: N. Swinkels
Engelandvaarder en Ireneman Huub Trienekens 100 jaar
Op woensdag 30 januari werd Huub Trienekens 100 jaar. Hij was lid van de Irenebrigade en Engelandvaarder.
Toen de oorlog uitbrak zat Huub Trienekens in de Peel en kwam via heel wat omzwervingen op 10 juni 1940 in Engeland aan.
Namens het bestuur van de VOSKNBPI mocht Nelleke Swinkels de jarige verrassen met een mooi boeket oranje-blauwe bloemen. Hij genoot zichtbaar van alle feestelijkheden en ook het bezoek van Regimentscommandant Haran Gorissen deed de jarige buitengewoon goed.
Zijn hele familie was aanwezig in Breda en ook burgemeester Paul Depla kwam de jarige feliciteren met deze mijlpaal. Trienekens, die nog heel vitaal is, vertelde hem er nog zeker 10 jaar aan te willen plakken!
Naast kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen waren ook medebewoners van Residentie Vredenborgh aanwezig en een aantal goede vrienden van Huub.
Op 11 januari was het de 78e Regimentsjaardag. Op 11 januari 1941 werd in Congleton de Koninklijke Nederlandse Brigade ‘Prinses Irene’ opgericht. Het Garderegiment Fuseliers Prinses Irene viert dat feit nog elk jaar op de Generaal-Majoor de Ruyter van Steveninck Kazerne in Oirschot. Bij de ceremonie bij het terrein van het monument worden de slachtoffers van de Veldtocht herdacht door hun namen te noemen en door ze “present” te melden. Opdat wij hen niet vergeten. Ditmaal ook een historisch moment toen in de Dagorder van de bataljonscommandant het volgende werd meegedeeld:
“Vandaag op 11 januari 2019, wordt het invasiekoord, op voordracht van de oud-strijders van de Koninklijke Nederlandse Brigade Prinses Irene, ook toegekend aan alle militairen, die tussen 1945 en 1982 registratief ingedeeld zijn geweest bij het Regiment, inbegrepen alle missies in deze periode.
Door het toekennen van het invasiekoord aan alle leden van ons Regiment, hoop ik op een versterking van de onderlinge verbondenheid en verbroedering tussen alle bovengenoemde geledingen binnen het Regiment, zonder daarbij Regimentsgenoten uit te sluiten.
Getekend door de Regimentscommandant van het Garderegiment Fuseliers Prinses Irene
Lkol H. Gorissen
Oirschot, 11 januari 2019.”
Voorzitter Genmaj b.d. Rudi Hemmes van de VOSKNBPI voegde de daad bij het woord om na zijn speech voorzitter Harry Vleeming van de Vereniging van Oud-Strijders Indië Bataljons Garderegiment Prinses Irene als eerste dit koord uit te reiken. Harry benadrukte daarna in een bevlogen speech dat de verschillende geledingen van het Regiment hierdoor nog dichter naar elkaar toe zijn gekomen.
Op 1 februari a.s. zullen de eerste van de waarschijnlijk honderden invasiekoorden uitgereikt worden. Klik hier als u hiervoor ook in aanmerking wenst te komen.
Na afloop van deze ceremonie kunnen in de kantine herinneringen worden gedeeld en kan iedereen bijpraten met oude vrienden. Een hardloopwedstrijd en schieten staan ook op het programma voor de actievere fuseliers.
(foto's: R. van de Velde)