Breejen, N. den

Erelijst gesneuvelden > Namenlijst slachtoffers Veldtocht

Achternaam: Breejen

Tussenvoegsels: den

Voornaam: Nicolaas

Voorletters: N.

Rang: Sold.

Mil. Onderdeel: Kon.Ned.Brig.Prinses Irene

Onderscheiding: KvV

Geboorteplaats: Delft

Geboortedatum: 11-12-1916

Overlijdensplaats: Breville, Fr.

Overlijdensdatum: 15-08-1944

Begraafplaats: Militair ereveld Grebbeberg te Rhenen

Gemeente: Rhenen

Provincie: Utrecht

Land: Nederland

Vak:

Rij: 8

Nummer: 41

Bron foto grafsteen: R. van de Velde

Op deze foto: Moeder Cornelia Johanna den Breejen-Bremer, met de dochters Catharina, Cornelia Johanna en Catharina Theodora ("To").

De ouders van Nico waren loswerkman Nicolaas den Breejen (*1890) en Cornelia Johanna Bremer (*1896). Zij trouwden op 17 oktober 1913 in Delft en kregen daar samen de volgende kinderen: Cornelis (1913) Pieter David Johannes (1915), Nicolaas (1916) Johannes Gerardus (1920), Catharina (1923), Cornelia Johanna (1926), Gerardus Cornelis (1929), Catharina Theodora (1931). De familie Den Breejen woonde vanaf november 1935 in de Bankastraat 38. Later is dit huis vernummerd tot nummer 90.

Op 14-jarige leeftijd ging hij werken als ramen- en kistenmaker o.a. bij de kisten- en ramen fabriek Gebr. Huisman te Delft en bij de kistenfabriek Scheer in Naaldwijk. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, werkt hij van oktober tot december 1940 bij de Hermann Göring Werke in Braunschweig, waar hij naar toe is gezonden door de Arbeidsbeurs. Daarna krijgt hij weer werk in Nederland bij de firma Scheer tot maart 1941.

Daarna moest Nico met nog twee broers in maart 1941 voor de Arbeitseinsatz naar Frankrijk of Duitsland om te werken. Hij ging met een broer naar Frankrijk en de andere broer vertrok richting Duitsland. Op een gegeven moment kwamen ze met verlof naar huis. Zijn ene broer wilde niet meer terug en dook onder. Helaas werd hij al snel verraden en kwam in een concentratiekamp terecht. Nico ging wel terug naar Frankrijk met de bedoeling om van daaruit naar Engeland te vluchten. In Bordeaux werkte hij ongeveer zes weken en vluchtte toen met Willem Dijkshoorn, Frans Steiger en een onbekende student.

In onbezet Frankrijk werden zij gearresteerd door de Franse gendarmerie, maar zagen kans te ontvluchten en naar de Spaanse grens te komen. Hier raakte het viertal elkaar uit het oog. Samen met Willem Dijkshoorn ging hij richting Marseille, maar werden bij Pau weer gearresteerd. De Franse politie adviseerde ze te tekenen voor het Franse vreemdelingenlegioen (Meer details over dit Legioen kunt u lezen op de interessante site van Frans Jansen: www.kwaak99.demon.nl), want dan was het het eenvoudiger om naar Engeland te vluchten. Ze tekenden in Marseille op 23 april 1942. Het legernummer van Nico was nr. 10540. In het kamp Ste Marthe bij Marseille ontmoetten ze de Fransman André Elen. Vervolgens gingen ze naar Oran in Algerije, maar al snel bleek dat deserteren niet eenvoudig was. Na drie dagen lukte het toch en zaten ze vijftien dagen met een gestolen bootje op zee met alleen water en brood. Ze werden helaas weer gearresteerd en op transport gesteld naar Sidi Bel Abbes, waar ze drie maanden in de gevangenis zaten.

Nadat zij waren vrijgekomen, vond op 8 november 1942 de invasie van Frans Noord-Afrika door de geallieerde troepen plaats. Samen met Dijkshoorn bevond Nico zich nog in opleiding in Saida. Van hun commandant kregen ze het uitdrukkelijk verzoek niet naar de Geallieerden over te lopen. Toch ondernamen ze samen weer een vluchtpoging. Deze mislukte echter ook en zij werden in Saida voor voor dit vergrijp veroordeeld en weer gevangengezet. Daarna keerden ze terug naar hun onderdeel in Sidi Bel Abbes en werden vervolgens doorgestuurd naar Marokko. Daar kwam Nico in het hospitaal te Marrakech terecht met een opgezwollen been, waaraan hij werd geopereerd. Hij lag daarna drie maanden in het ziekenhuis. In april 1943 werd hij overgeplaatst naar Tarodan, vanwaar hij naar de Nederlandse Consul te Casablanca een brief schreef.

Begin september 1943 kreeg hij een brief van de Nederlandse Consul te Algiers met een Nederlands persoonsbewijs. Hierop lieten de Fransen hem gaan en vertrok hij naar Algiers. Op 12 oktober 1943, tekende hij in Algiers voor het Nederlandse Leger en samen met o.a. de oud-legionair Willemsen vertrok hij naar Engeland waar hij op 6 november 1943 in Wrottesley Park te Wolverhampton arriveerde. Hier werd hij ingedeeld bij de Recce van de Prinses Irene Brigade.

Op 7 augustus 1944 landde hij met de Prinses Irene Brigade op de kust van Normandië, maar sneuvelde na ruim een week. Dit is er bekend over de wijze waarop Nico is omgekomen:

'Tot overmaat van ramp sneuvelde in deze turbulente nacht ook de tweede militair van de Irene Brigade: N. den Breejen. Een soldaat die naar buiten ging, zette per ongeluk een alarmsignaal in werking. In de verwarring die hierdoor ontstond, werd hij door 'eigen vuur' gedood.'

'Toen onze gevechtsgroep in de alarmstellingen zaten, is Nico den Breejen van de luisterpost achter zijn brengun doodgeschoten. Ik heb de jongen begraven achter het kerkje in Ranville op een plek gereserveerd als British Cemetry. Hij is de tweede van onze Bde die gesneuveld is en ligt nu naast sgt. Lammers van het Rode Kruis die gisteren door een scherf werd getroffen. Die granaten ontploffen in de bomen en alle scherven regenen neer, erg gevaarlijk.

'De dominee hield een kleine dienst en ik was als enige officier van G.G.III aanwezig, een paar woorden gezegd hoewel dit niet gebruikelijk is. Heel eenvoudig met een paar jongens erbij die hem met telefoonlijnen in 't graf hebben laten zakken. Het lijk gewoon gewikkeld in een deken en meer niet. De Jongh en Langhout maakten een mooi houten kruis waarop de helm geplaatst werd. De graven worden netjes onderhouden en later zal er wat meer zorg aan besteed worden.' (Tekst van Ltn. Badings)

Graf van Nico (Bron: F. Jansen)

Na de oorlog heeft Nico als Engelandvaarder postuum het Kruis van Verdienste ontvangen:

KB van 12 febr. 1944 No. 02: "wegens het beleidvol voorbereiden en uitvoeren van een plan tot ontsnapping uit bezet Nederland, waarna, na vele moeilijkheden te hebben ondervonden, Engeland werd bereikt".